…over de spanning tussen vrouw en gezin, tussen eigen behoeftes en jezelf wegcijferen….
In 2010 maakte VIDA vanuit interviews met 20 vrouwen de bruisende theater-dans voorstelling ‘Eet me’. Hoe gaan vrouwen uit verschillende culturen om met pijn, angst, liefde en verbondenheid? Mag je voor jezelf kiezen? Hoe voel je je ziel? Waarom eet je zoveel? Hoe hou je rekening met je omgeving?
‘Eet me’ volgt het leven van drie vrouwen. Surinaams en single. Marokkaans en bijna gescheiden. Westers met anorexia. Verbonden door hun angsten, woede en verdriet, maar ook door liefde en schoonheid. Centraal staat de spanning tussen eigen behoeftes en het ‘voor anderen leven en jezelf wegcijferen’. Het perfecte plaatje willen tonen en leven naar de norm, maar daarbij jezelf forceren. Spanning die wordt gladgestreken, goedgepraat, maar uiteindelijk naar boven komt in passieve agressie, apathie en frustratie.
“De buitenkant is mooi, rond. Zachtroze. De binnenkant is stroperig, troebel. Met ijzeren draden, loden schroeven, stalen buizen. Als mijn moeder belt, dan gaat die fabriek werken. Heel hard werken. Al dat ijzer vecht met elkaar, gaat elkaar te lijf. Ik word er doof van.“
De voorstelling werd 13x gespeeld op verschillende locaties in o.a. Amsterdam (de Balie, Openbare bibliotheek Amsterdam, Bijlmer Park Theater), Utrecht (o.a. Stadsschouwburg, Cultuurhuis Stefanus, Wereldfeest Julianapark) en Rotterdam (Vrouwenhuis Het Vliegwiel i.h.k.v. Internationale Vrouwendag).